“Ben kimim?” sorusunu kaç kere sordum kendime kim bilir. Hiçbir cevap da tatmin edici olmadı ve olmayacak muhtemelen. Kimi zaman bu soruyu kendime sorduğumda, azaldığımı hatta yok olduğumu hissettim. Unutmak istedim kendimi. Unutmak için yeni “ben”ler yarattım. Olamadığım o Öyküler, olduğum o Öyküler... Unutmak mümkün olmadı. Verdiğim her yanıt bir soru oldu. Her gün tekrar ettiğim şey miyim ben, yoksa her gün yeniden inşa ettiğim şey miyim? Başkalarının “ben” olduğumu söylediği kişi miyim? Yoksa odamın kapılarını kapattığımda kendi kurgularımın ne idüğü belirsiz karakterleri miyim? Zamanlayıcıyı kuruyor, kameranın karşısına geçip başka başka kılıklara bürünüyorum bir süredir. Bunların ben olmadığını kim söyleyebilir? Hepsi de olabilirim, bir hiç de olabilirim. Ama bu çoğalma halinin bana bir cevaptan fazlasını sunduğunu söyleyebilirim.

ÖTEKİ 'ŞEY'LER

Merdivenköy-Odam, İstanbul, 2018

“Ben kimim?” sorusunu kaç kere sordum kendime kim bilir. Hiçbir cevap da tatmin edici olmadı ve olmayacak muhtemelen. Kimi zaman bu soruyu kendime sorduğumda, azaldığımı hatta yok olduğumu hissettim. Unutmak istedim kendimi. Unutmak için yeni “ben”ler yarattım. Olamadığım o Öyküler, olduğum o Öyküler... Unutmak mümkün olmadı. Verdiğim her yanıt bir soru oldu. Her gün tekrar ettiğim şey miyim ben, yoksa her gün yeniden inşa ettiğim şey miyim? Başkalarının “ben” olduğumu söylediği kişi miyim? Yoksa odamın kapılarını kapattığımda kendi kurgularımın ne idüğü belirsiz karakterleri miyim? Zamanlayıcıyı kuruyor, kameranın karşısına geçip başka başka kılıklara bürünüyorum bir süredir. Bunların ben olmadığını kim söyleyebilir? Hepsi de olabilirim, bir hiç de olabilirim. Ama bu çoğalma halinin bana bir cevaptan fazlasını sunduğunu söyleyebilirim.